Our Big Mother — a personal tribute to Eternal Love, personified

My dad, who is now seventy-two years old, was barely four years old when his biological mother passed away. My grandfather decided to marry again and, for all practical purposes, has forsaken his second-son, my father. My dad’s only memory of his mother was the recollections he had of his sister-in-law, Premaleela.

When most girls her age were at school or busy playing with friends, Premleela was busy caring for my dad. She adopted my dad as her ‘firstborn’ son when her childhood friends were playing with dolls and riding toy horses. This was the age of the notorious ‘child marriages’ in India, thankfully, they are illegal now. My father’s older brother — Rajasekaram, who was fifteen at the time, married Premaleela when she was barely twelve years old.

After my dad, she raised six amazing kids of her own. She cared for their every need and ensured that she nourished them, cherished them, and protected them, just like a tigress rears her cubs. As her kids left home to pursue their careers and new lives with their spouses, she was ready to retire from motherhood and transition to her new role as a grandmother. Unfortunately, the universe had different plans.

When disaster struck her household with her second son’s tragic death, she committed herself to play the role of mother again. With a broken heart, she decided to raise her grandson all by herself at age fifty-four. Like a retired soldier that chooses to answer her call of duty for a country in crisis, she decided to continue her journey as a mother to her grandson, who lost his dad to a tragedy. Just like she did with my dad, she cared for her grandson all by herself, with no help from his biological parents.

I lovingly call Premaleela ‘Pedamma’, which translates to ‘Big Mother.’ She passed away on January 1st, 2021, after struggling with ailing health for the last couple of months. She lived a life of sacrifice last seventy-eight years on earth. She was a loving daughter, endearing sister, nourishing mother, caring spouse, devoted grandmother, and all in all, a Big Mother to every one of us.

While I am heartbroken that we will never see her again, I am pretty sure everyone who ever came across this fountain of love will always remember her. Her legacy lives on through my dad, her five children, twenty-seven grandchildren, and her extended family.

We will forever be grateful for her sacrifices that molded many generations with her bare hands.

She will serve as an inspiration for anyone that she touched as the cornerstone of “Love Eternal”. Premaleela, a Telugu word that translates roughly to Eternal Love, and she truly lived up to this name and will be sorely missed.

Telugu Version

నా తండ్రి, ఇప్పుడు డెబ్బై రెండు సంవత్సరాలు, అతని జీవ తల్లి చనిపోయినప్పుడు కేవలం ఒక సంవత్సరం వయస్సు. నా తాత మళ్ళీ వివాహం చేసుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాడు, అది సాధ్యమయ్యేలా, నా తాత తన ఇద్దరు కుమారులు (నా తండ్రి మరియు అతని అన్నయ్య) ను విడిచిపెట్టాడు. నా తండ్రి తన తల్లి గురించి ఆలోచించినప్పుడల్లా, అతను తన వోడినా ప్రేమలీలాను గుర్తు చేసుకుంటాడు.

ఆమె వయస్సు చాలా మంది బాలికలు పాఠశాలలో ఉన్నప్పుడు లేదా స్నేహితులతో ఆడుతున్నప్పుడు, ప్రేమ్‌లీలా నాన్నను చూసుకునే సమయాన్ని గడిపారు. ఆమె చిన్ననాటి స్నేహితులు బొమ్మలతో ఆడుకుంటున్నప్పుడు మరియు బొమ్మ గుర్రాలపై స్వారీ చేస్తున్నప్పుడు ఆమె నాన్నను తన ‘మొదటి కుమారుడు’ గా దత్తత తీసుకుంది. ఇది భారతదేశంలో అపఖ్యాతి పాలైన ‘బాల్యవివాహాల’ యుగం, కృతజ్ఞతగా, అవి ఇప్పుడు చట్టవిరుద్ధం. నా పెదన్నన్న — ఆ సమయంలో పదిహేనేళ్ల వయసున్న రాజశేఖరం ప్రేమాలిలాకు పన్నెండు సంవత్సరాల వయసులో వివాహం చేసుకుంది.

నాన్న తరువాత, ఆమె తన స్వంత ఆరు అద్భుతమైన పిల్లలను పెంచింది. ఆమె వారి ప్రతి అవసరాన్ని చూసుకుంది మరియు ఒక పులి తన పిల్లలను పెంచుకున్నట్లే, వాటిని పోషించి, వాటిని పోషించి, వారిని రక్షించేలా చూసుకుంది. ఆమె పిల్లలు తమ జీవిత భాగస్వాములతో వారి వృత్తిని మరియు కొత్త జీవితాలను కొనసాగించడానికి ఇంటి నుండి బయలుదేరినప్పుడు, ఆమె మాతృత్వం నుండి రిటైర్ కావడానికి మరియు అమ్మమ్మ లేదా నానమ్మగా తన కొత్త పాత్రకు మారడానికి సిద్ధంగా ఉంది. దురదృష్టవశాత్తు, విశ్వానికి భిన్నమైన ప్రణాళికలు ఉన్నాయి.

తన రెండవ కొడుకు యొక్క విషాద మరణంతో విపత్తు ఆమె ఇంటిని తాకినప్పుడు, ఆమె మళ్ళీ తల్లి పాత్రను పోషించడానికి తనను తాను కట్టుబడి ఉంది. విరిగిన హృదయంతో, ఆమె తన మనవడిని యాభై నాలుగు సంవత్సరాల వయసులో స్వయంగా పెంచుకోవాలని నిర్ణయించుకుంది. సంక్షోభంలో ఉన్న దేశం కోసం విధి నిర్వహణకు సమాధానం ఇవ్వడానికి ఎంచుకున్న రిటైర్డ్ సైనికుడిలాగే, తన మనవడికి తల్లిగా తన ప్రయాణాన్ని కొనసాగించాలని నిర్ణయించుకుంది, తన తండ్రిని విషాదంలో కోల్పోయింది. ఆమె నాన్నతో చేసినట్లే, ఆమె తన మనవడిని తన జీవ తల్లిదండ్రుల సహాయం లేకుండా స్వయంగా చూసుకుంది.

నేను ప్రేమపూర్వకంగా ప్రేమలీలా పెద్దామ్మ అని పిలుస్తాను. గత రెండు నెలలుగా అనారోగ్యంతో బాధపడుతున్న ఆమె 2021 జనవరి 1 న కన్నుమూశారు. ఆమె భూమిపై గత డెబ్బై ఎనిమిది సంవత్సరాలు త్యాగం జీవితాన్ని గడిపింది. ఆమె ప్రేమగల కుమార్తె, ప్రేమగల సోదరి, పోషించే తల్లి, శ్రద్ధగల జీవిత భాగస్వామి, అంకితభావంతో ఉన్న అమ్మమ్మ లేదా నానమ్మ, మరియు మొత్తం మీద మనలో ప్రతి ఒక్కరికి పెద్ద తల్లి.

మనం మరలా ఆమెను చూడలేమని నేను హృదయవిదారకంగా ఉన్నప్పటికీ, ఈ ప్రేమ పర్వతం మీదుగా వచ్చిన ప్రతి ఒక్కరూ ఆమెను ఎప్పుడూ గుర్తుంచుకుంటారని నాకు ఖచ్చితంగా తెలుసు. ఆమె వారసత్వం నాన్న, ఆమె ఐదుగురు పిల్లలు, ఇరవై ఏడు మనవరాళ్ళు మరియు ఆమె విస్తరించిన కుటుంబం ద్వారా నివసిస్తుంది.

అనేక తరాలను ఆమె చేతులతో అచ్చువేసిన ఆమె త్యాగాలకు మేము ఎప్పటికీ కృతజ్ఞులం.

ప్రేమ అమరత్వానికి ఆమె మూలస్తంభంగా తాకిన ఎవరికైనా ఆమె ప్రేరణగా ఉపయోగపడుతుంది. ఆమె పేరు ప్రేమా లీలా ప్రతీక చేసినట్లే, ఆమె నిజంగా ఈ పేరుకు అనుగుణంగా జీవించింది.